ഹെന്ട്രി ഡേവിഡ് തോറോയുടെ കവിതകളും ഡേവിഡ് വാലെൻസ് വെല്സിന്റെ THE UNINHABITABLE EARTH എന്ന പുസ്തകവും
ഡോ. രോഷ്നിസ്വപ്ന
ഡേവിഡ് ഹെന്റി തോറോയിലേക്ക് കടക്കുകയെന്നാൽ നനഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കാൽനടപ്പാതകളുള്ള ഒരു നിശബ്ദ ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകഎന്നാണ്. “മുറുക്കിക്കെട്ടിയ ഉറച്ച ഞരമ്പുകളുള്ള ഒരു പൊക്കണമാണ് ജീവിതമെന്നും നശ്വരനായ മനുഷ്യന് ചിലപ്പോഴൊക്കെ സ്വയം ഒരു പ്രകൃതിയാണെന്ന് തോന്നും” എന്നുമൊക്കെ തോറോ എഴുതുന്നത്….. ഞാൻ തന്നെയാണോ എഴുതുന്നത് എന്ന സംശയം എന്നെ മൂടാറുണ്ട്
I went to the woods because
I wished to live deliberately,
and not, when I came to die,
discover that I had not lived. – എന്നദ്ദേഹം എഴുതുന്നത് സ്വജീവിത വീക്ഷണങ്ങളുടെ തെളിഞ്ഞപരിപ്രേക്ഷ്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ്.
തോറോയുടെ കവിതകളിലേക്ക് കടന്നത് യാദൃശ്ചികമായാണ്.
മനുഷ്യരും പ്രകൃതിയും തമ്മിലുള്ള അഗാധമായ പരസ്പരബന്ധം അവ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു, പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യപ്പെടാത്തതും എന്നാൽ തുറസ്സായതുമായ പ്രകൃതി ബോധം ഇഴ പിരിക്കാനാവാത്തവിധം മനുഷ്യനോട് ചേര്ന്ന് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ കവിതകളിൽ സമൃദ്ധമായി കാണപ്പെടുന്നു. പ്രകൃതിയുമായുള്ള മനുഷ്യൻ്റെ ആന്തരികാനുഭവത്തിൻ്റെയും പ്രകൃതിയുമായി ഇണങ്ങിച്ചേരാനുള്ള ആഗ്രഹത്തിൻ്റെയും ജ്ഞാനം അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ കവിതകൾ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. ന്യൂ ഇംഗ്ലണ്ട് ട്രാൻസെൻഡലിസം എന്നറിയപ്പെടുന്ന അമേരിക്കൻ സാഹിത്യ, ദാർശനിക പ്രസ്ഥാനത്തിൻ്റെ പ്രധാന സംഭാവനയായി ഹെൻറി ഡേവിഡ് തോറോയെ ലോകം അംഗീകരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ എല്ലാ രചനകളും പ്രകൃതിയും ജീവിതവും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യമാണ് വെളിവാക്കുന്നത്.
പ്രസിദ്ധീകരിച്ച അവസാനത്തെ രണ്ട് രചനകളായ “ദ ലാസ്റ്റ് ഡേയ്സ് ഓഫ് ജോൺ ബ്രൗൺ”, “ദ സക്സെഷൻ ഓഫ് ഫോറസ്റ്റ് ട്രീസ്” എന്നിവ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദര്ശനങ്ങളുടെ സമഗ്രവീക്ഷണങ്ങള് പ്രകടമാക്കുന്നവയാണ് .
തൻ്റെ ധാർമ്മികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ നിലപാടുകളിലൂടെ, സോക്രട്ടിസിന് ശേഷമുള്ള ഗ്രീക്ക് തത്ത്വചിന്തയുടെ-പ്രത്യേകിച്ച്, സിനിക്കുകളും സ്റ്റോയിക്സുകളും അടങ്ങുന്ന ചിന്തകരുടെ ആശയങ്ങളെ സ്വാംശീകരിച്ച് കൊണ്ട് സാധാരണ മനുഷ്യാനുഭവങ്ങളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നതിനുള്ള ഒരു പ്രധാന മാർഗമായി തത്ത്വചിന്തയെ ഉപയോഗിക്കുക എന്നതായിരുന്നു തോറോ ചെയ്തത്.
പ്രകൃതിയെ ആവാഹിച്ചുകൊണ്ട് മനുഷ്യര് എങ്ങനെ ജീവിക്കണം എന്നദ്ദേഹം തന്റെ എല്ലാ കൃതികളിലും എഴുതി.
ഒരു ദാർശനിക എഴുത്തുകാരനെന്ന നിലയിൽ തോറോയുടെ പ്രാധാന്യം അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ജീവിതകാലത്ത് അത്രയൊന്നും വിലമതിക്കപ്പെട്ടിരുന്നില്ല, എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായ രണ്ട് കൃതികൾ, വാൾഡൻ; അല്ലെങ്കിൽ, ലൈഫ് ഇൻ ദി വുഡ്സ് (1854), “സിവിൽ ഡിസോബിഡിയൻസ്” (1849) എന്നിവ ക്രമേണ തോറോയിലേക്ക് ആളുകള് ആകര്ഷിക്കപ്പെട്ടു .
20-ആം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ അവസാന പകുതിയോടെ അമേരിക്കൻ ചിന്തയിലെ ക്ലാസിക് ഗ്രന്ഥങ്ങളായി ഇവ മാറി മാറി. രാഷ്ട്രീയ തത്ത്വചിന്ത, ധാർമ്മിക സിദ്ധാന്തം, പരിസ്ഥിതിവാദം എന്നിവയിലെ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാൻ ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ വ്യാപകമായി ലോകം ഉപയോഗിച്ചു തുടങ്ങി. തത്ത്വചിന്തയെ സാധാരണ അനുഭവങ്ങളുമായുള്ള ഇടപഴകലായി കാണുന്നവർക്ക് അവ കേന്ദ്ര പ്രാധാന്യമുള്ളവയാണ്, അസ്തിത്വവാദം, പ്രായോഗികതാവാദം തുടങ്ങിയ പിൽക്കാല ദാർശനിക പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ കേന്ദ്ര ഉൾക്കാഴ്ചകൾ മുൻനിർത്തിയാണ് തോറോയുടെ കൃതികള് അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടത് .
തന്റെ അവസാന കാലത്ത് തോറോയുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ ശാസ്ത്രീയമായി മാറിയിരുന്നു. പ്രാദേശിക ജന്തുജാലങ്ങളെ സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിക്കുകയും തൻ്റെ നിരീക്ഷണങ്ങളുടെ വിശദമായ രേഖകൾ സൂക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു അദ്ദേഹം. എന്നിരുന്നാലും, അദ്ദേഹം തൻ്റെ കാലത്തെ ധാർമ്മികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ സംഭവവികാസങ്ങളിലൂടെ അദ്ദേഹം സൂക്ഷ നിരീക്ഷണം നടത്തി. “വാക്കിംഗ്”, “വൈൽഡ് ആപ്പിൾ” (രണ്ടും 1862-ൽ) എന്നീ കൃതികളിലും മരണാനന്തരം പ്രസിദ്ധീകരിച്ച നിരവധി ലേഖനങ്ങളിലും അദ്ദേഹം തൻ്റെ പ്രകൃത്യവബോധം പ്രകടമാക്കി.
ഡേവിഡ് ഹെൻറി തോറോ 1817 ജൂലൈ 12 ന് മസാച്യുസെറ്റ്സിലെ കോൺകോർഡിൽ ജോണിൻ്റെയും സിന്തിയ ഡൻബാർ തോറോയുടെയും മകനായാണ് ജനിച്ചത്. അദ്ദേഹത്തിന് ഹെലൻ, ജോൺ എന്നീ രണ്ട് മൂത്ത സഹോദരങ്ങളും സോഫിയ എന്ന ഇളയ സഹോദരിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. കുടുംബം 1818-ൽ ചെംസ്ഫോർഡിലേക്കും 1821-ൽ ബോസ്റ്റണിലേക്കും തിരികെ 1823-ൽ കോൺകോർഡിലേക്കും താമസം മാറ്റി. അമ്മയുടെ പ്രകൃതി സ്നേഹം തോറോയെ സ്വന്തം പര്യവേക്ഷണങ്ങളിലേക്ക് നയിച്ചു. പിന്നീട് ഹാർവാർഡ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ പഠനം അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഴ്ച്ചപ്പാടുകള്ക്ക് കൂടുതല് തെളിച്ചം നല്കി. 1833-ൽ ഹാർവാർഡിൽ പ്രവേശിച്ച തോറോ, 1837-ൽ ബിരുദം നേടി പുറത്ത് വന്നു. കോൺകോർഡ് സെൻ്റർ സ്കൂളിലെ അധ്യാപന ജോലിയുടെ കാലത്ത് സുഹൃത്തായിരുന്ന റാൽഫ് വാൾഡോ എമേഴ്സണുമായുണ്ടായ ബന്ധം അദ്ദേഹത്തെ ആഴത്തില് സ്വാധീനിച്ചു. എമേഴ്സൻ്റെ ദാർശനിക സ്വാധീനത്തിൻ്റെ അടയാളങ്ങൾ തോറോയുടെ എല്ലാ രചനകളിലും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.
1840 ഓടെ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളിലും മാർഗരറ്റ് ഫുള്ളറുടെ പുതിയ ജേണലായ ദി ഡയലിലും ഉപന്യാസങ്ങളും കവിതകളും പ്രസിദ്ധീകരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതോടെയാണ് തോറോയുടെ എഴുത്ത് ജീവിതം ആരംഭിച്ചത്.1842 ജൂലൈയിൽ തോറോ ദി ഡയൽ “നാച്ചുറൽ ഹിസ്റ്ററി ഓഫ് മസാച്യുസെറ്റ്സിൽ” പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു, 1843-ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച രണ്ട് ഉപന്യാസങ്ങളായ, “എ വിൻ്റർ വാക്ക്”, “എ വാക്ക് ടു വാച്ചുസെറ്റ്” എന്നിവയിൽ, തോറോ തൻ്റെ ദര്ശനങ്ങള് അവതരിപ്പിച്ചു. വാള്ഡന് എന്ന സമഗ്രാശയത്തിന്റെ സൂചനകള് ലോകത്തിനു അങ്ങനെ ലഭിച്ചത് അതോടെയാണ്. തോറോയുടെ പ്രധാന കൃതിയാണ് വാൾഡൻ. ജലാശയത്തിനടുത്ത് ജീവിക്കുമ്പോള് ജീവിതം ഒരു തളിരിലയുടെ ലളിത്യത്തിലേക്ക് പടരുമെന്ന് അദേഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞു .
വാൾഡനിലും മറ്റ് പല രചനകളിലും പ്രകൃതി ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കുന്നു. ഒരു വശത്ത്, അത് മനുഷ്യൻ്റെ അസ്തിത്വത്തിൻ്റെ കണ്ണാടിയായും രൂപകമായും വർത്തിക്കുന്നു. അത് ഒരാളുടെ ജീവിതരീതിയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുകയും ഒരാൾ എങ്ങനെ ജീവിക്കാമെന്നതിൻ്റെ മാതൃകകൾ നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. “ബ്രൂട്ട് അയൽക്കാർ”, “ശബ്ദങ്ങൾ”, “ഏകാന്തത” തുടങ്ങിയ അധ്യായങ്ങളിൽ, പ്രകൃതിയിൽ ഉടനടി എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് ശ്രദ്ധിക്കാൻ തോറോ തൻ്റെ വായനക്കാരനോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നു: പക്ഷികളുടെയും ചിപ്മങ്കുകളുടെയും പ്രവർത്തനങ്ങൾ, രാത്രിയിലും പ്രഭാതത്തിലും ഉള്ള ശബ്ദങ്ങൾ, ആന്തരികവും നിശ്ശബ്ദമാക്കുന്നു. പുറം. പ്രഭാവം ഇരട്ടിയാണ്: വായനക്കാരൻ ഈ ശ്രദ്ധയിൽ നിന്ന് താൻ മുമ്പ് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ലാത്തത് പഠിക്കുന്നു, അതിലും പ്രധാനമായി, ഈ പ്രക്രിയയിൽ തോറോ വായനക്കാരൻ്റെ ലോകത്തെ മന്ദഗതിയിലാക്കുന്നു, അതുവഴി അവൻ്റെ അല്ലെങ്കിൽ അവൾ ഏറ്റെടുക്കുന്നത് എങ്ങനെയായിരിക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തി. മനുഷ്യാസ്തിത്വത്തിൻ്റെ ചെറിയ കാലയളവുകളിൽ പോലും ജൈവ വികസനത്തിൻ്റെ സാധ്യതകൾ വെളിപ്പെടുത്തുന്നവയാണ് തോറോയുടെ രചനകളും കവിതകളും.
തോറോയുടെ ചില കവിതകള് എപ്പോഴൊക്കെ വായിക്കുന്നുവോ, അപ്പോഴൊക്കെ ഞാന് എന്നെ പച്ചയിലേക്കും കാറ്റിലേക്കും പടര്ത്തുന്നു. അവയില് ചില പരിഭാഷകള്
1. ഉയരമുള്ള കാഞ്ഞിരം
ശരത്കാലത്തിൻ്റെ
അടയാളങ്ങൾക്കിടയിൽ നിന്ന്
ഞാൻ അവയെ അരിച്ചെടുക്കുന്നു
റോമിലെ കാഞ്ഞിരമരത്തെ
പണ്ഡിതര് വിളിക്കുന്നത്
അംബ്രോസിയ എലേറ്റിയർ,
ദൈവങ്ങൾക്കുള്ള ഭക്ഷണം,-
ശാസ്ത്രത്തിന് സമ്മാനിക്കാവുന്ന
ഏറ്റവും ശുദ്ധമായ പാഴ്ചെടി
കടുത്ത നിറങ്ങള്
വീശുന്ന പൂക്കളുള്ള,
അനശ്വരമായ ചെടി
എന്നൊക്കെയാവാം!
അവഗണിക്കപ്പെട്ട
ആ പൂന്തോട്ടത്തിനു
കുറുകെ നടക്കുമ്പോള്
എൻ്റെ ഷൂസിന് മുകളിൽ
ആ പൂക്കളുടെ
മഞ്ഞ പരാഗരേണുക്കള്
ചിതറി വീഴുന്നു.
ദൈവങ്ങളുടെ ആഹാരം
ഇപ്പോള് നാം
കാൽക്കീഴിലിട്ട്
ചവിട്ടിമെതിക്കുന്നു
ഓരോ മഞ്ഞുതുള്ളിയിലും
അമൃത് പോലുള്ള
ആ പൂന്തേന് ഒഴിക്കുക-
കളവു പുരളാത്ത ഷൂസ്!
എൻ്റെ കട്ടിലിൽ നിന്ന്
വിദൂരങ്ങളിലേക്കകന്നു പോയ
ഒരിക്കലും വഴിതെറ്റാത്ത
വേഗമുള്ള സുഹൃത്തുക്കൾ!
അവരുടെ സാഹസികതയുടെ
അടയാളങ്ങൾ!
അനേകദൂരങ്ങള് താണ്ടി,
അവരുടെ സാഹസങ്ങളെ
ഒപ്പിവക്കുന്നു
വീട് നഷ്ടപ്പെട്ട അപമാനം പേറുന്നവരില്
പുലർ മഞ്ഞു വീഴാത്ത
നല്ല വസ്ത്രം ധരിച്ചവരില്..
റോമൻ കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ കയ്പ്പ്
വില പോവില്ല
ഒരിക്കലും എവിടേക്കും
നടന്നു പോകാത്തവരുടെ…
കുറ്റങ്ങള്ക്ക്
ഞാൻ കൂട്ട് നില്ക്കില്ല
2. ചന്ദ്രൻ പൂര്ണ്ണരൂപത്തില് ഉദിക്കുന്നു
ചന്ദ്രൻ ഇന്ന് പൂർണ്ണ രൂപത്തിലാണ്
ഒപ്പം കൃഷിക്കാരനും വേട്ടക്കാരനും!
പ്രഭുക്കന്മാര്ക്ക് അവളെ അവളെ
അംഗീകരിക്കുക പ്രയാസം!
വയലുകളിൽ
പച്ചപ്പിന്റെ ജീവൻ വാടുന്നില്ല.
വയലുകൾ കൊയ്യുന്നതോടൊപ്പം
അവരുടെ
അഭിമാനവും
കൊയ്യുന്നു.
എന്നാൽ ഉള്ളിലെ പച്ചപ്പ്
ഇപ്പോഴും
അവരെ കിരീടമണിയിക്കുന്നു;
മുൾപ്പടർപ്പുകള്
കുളത്തിലേക്ക് പടരുന്നു.
മഞ്ഞനിറം ചൂടിയ ഇലകൾ
നദിയെ അണിയുന്നു-
പുരുഷന്മാരുടെ പരുക്കന്
ജീവിതത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്ന
ഒന്നും ബാക്കിയില്ല.
എന്നാൽ
കറ്റകളുടെ പുറകിലും
പായലിനടിയിലും
കൊയ്തു മേതിക്കുന്നവരുടെ
കണ്ണില് പെടാത്ത
ഒരു പഴുത്ത പഴം
ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നുണ്ട്
വർഷത്തിലെ
യഥാർത്ഥ വിളവെടുപ്പ് അതാണ്
– നിത്യതയുടെ അടയാളം!
നനച്ച്
കിളച്ച്
പാകപ്പെടുത്തി…….
പക്ഷെ
ഒരിക്കലും തണ്ട് മുറിക്കാതെ
വിട്ടുപോയ ഒരു ചെടി!!!
ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടോ?
എങ്ങനെയാണ്
രുചികരമായ ഈ ഫലം വിളഞ്ഞതെന്ന്?
3. ഞാൻ ഏകാകിയായി നിവർന്നുനിൽക്കുന്നു
ഞാൻ
ഏകാകിയായി
നിവർന്നുനിൽക്കുന്നു
എൻ്റെ നട്ടെല്ല്
എല്ലായ്പ്പോഴും
എൻ്റെ നിലപാടുകളെ
വെളിവാക്കുന്നു
എൻ്റെ ജീവിതം ഭയാനകമാകില്ല.
എല്ലാം അടുത്താണ്.
എൻ്റെ സിംഹാസനം
എന്റെ തൊട്ടടുത്താണ്.
പ്രായമനുസരിച്ചാണ്
ഇരിപ്പ് ക്രമീകരിക്കേണ്ടതെങ്കില്
പ്രായമനുസരിച്ചാണ്
കസേരകള്
തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതെങ്കിൽ,
എനിക്ക് ആദ്യ അവസരം തരൂ,
ജീവജലം വലിച്ചെടുത്ത്
എന്റെ ഹൃദയം…………………….
4. മനസ്സാക്ഷി
മനസാക്ഷി
വീടിന്റെ നടുത്തൂണാണ്
വികാരവും ചിന്തയും
വീടിനകത്തും പുറത്തും
പാപം പടര്ത്തുന്നു.
ഞാൻ പറയുന്നു,
വാതിലുകൾ തുറക്കുക,
നങ്കൂരങ്ങളിലേക്ക്.
ലളിതമായ ജീവിത വഴികളെ
ഞാന് സ്നേഹിക്കുന്നു
മുഖക്കുരു നിറയാത്ത ജീവിതത്തെയും.
അസുഖകരമായ,
മനസ്സാക്ഷിയില്ലാത്ത
ഒരു ആത്മാവ്
അവയെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു,
പ്രപഞ്ചത്തെ കണ്ടെത്തിയില്ല എങ്കിലും
മോശമല്ലാത്ത വിധം!
ഞാൻ ആത്മാർത്ഥതയുള്ള
ഒരു ആത്മാവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു
ആനന്ദങ്ങളെ
എവിടെയും മുങ്ങിപ്പോകാതെ…
നാളെക്കുള്ള ജീവനായി കാക്കുന്നു.
എഴുപതിലല്ല, അത് ചെയ്യേണ്ടത്.
കരയരുത്
ചിരിക്കുക;
മനസ്സാക്ഷിയെന്നത്
ജ്ഞാനത്തിന്റെയും
സ്ഥിരതയുടെയും
അടയാളമാണ്.
ഒന്നും മാറ്റി മറിക്കാതെ തന്നെ
എല്ലാ അഭിനന്ദനങ്ങളെയും
ഉള്ക്കൊള്ളുക.
സംശയങ്ങളുള്ളയിടങ്ങളില്
മനസ്സാക്ഷി ഉപയോഗിക്കുക.
മരം കൊണ്ട് നിര്മ്മിച്ച
ഒരാത്മാവിനെയല്ല
ഞാന് സ്നേഹിക്കുന്നത്..
എപ്പോഴും നന്നായിരിക്കാനാണ്
ഞാന് നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നത്.
പക്ഷേ നട്ടെല്ലിനോട് മാത്രം സത്യം പറയുക
അത് ഒറ്റക്കാവരുത്.
തെറ്റായി ഒന്നുമില്ല
സ്വന്തം കാര്യങ്ങൾ…..
സ്വന്തം സന്തോഷങ്ങള്…..
സ്വന്തം കരുതലുകള്…..
ദൈവം ആരംഭിച്ച ജോലി
പൂർത്തിയായിരിക്കുന്നു
ഒന്നും അവശേഷിക്കുന്നില്ല.
നനമ എന്നൊന്നില്ലെങ്കില്പ്പിന്നെ
എന്തുകൊണ്ട് തിന്മ?
നല്ല ദൈവമല്ലെങ്കിൽ നല്ല പിശാച്?
കപടഭക്തിയുള്ളവരേ,
അതിൽ നിന്ന് പുറത്തുവരിക,
നിങ്ങളുടെ ജീവിതം നയിക്കുക,
നിങ്ങളുടെ ജോലി ചെയ്യുക,
സ്വന്തം തലപ്പാവ് എടുക്കുക.
അത്തരം സത്യസന്ധരായ ഭീരുക്കളോട്
എനിക്ക് ക്ഷമയില്ല.
സ്വന്തം ജോലിയെ സ്നേഹിക്കുന്ന,
ദൈവത്തെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ
നല്ലവരായ അധ്വാനികളായ
ആളുകളെ എനിക്ക് നൽകുക.
** ** **
മനുഷ്യർ മനുഷ്യരല്ലാതാവുമ്പോൾ
(ഡേവിഡ് വാലെൻസ് വെൽ ന്റെ ചില പരിസ്ഥിതി ചിന്തകൾ)
“The planet will
survive,”
they say;
“it’s the humans
that
may not.”
THE UNINHABITABLE EARTH
DAVID WALLACE-WELLS
എവിടെ നിന്നാണ് നമുക്ക് ഈ ഭൂമിയിൽ തുടരാനാവും എന്നതിന് ഉറപ്പ് ലഭിക്കുക? ഡേവിഡ് വാലെന്സ് വെല്സിന്റെ THE UNINHABITABLE EARTH (2017) പുസ്തകം വായിക്കുന്ന ഓരോരുത്തർക്കും ഈ ചിന്തയായിരിക്കാം മനസിലേക്ക് കടന്നു വരിക.
“മരണമെന്നത് നമ്മുടെ ഭാവിയിൽ എത്ര അടുത്താണ് എന ഭീതിതമായ ചോദ്യം ഈ പുസ്തകം മുന്നോട്ടു വക്കുന്നുണ്ട്!”
പുസ്തകത്തിന്റെ ഏറ്റവും ദൈർഘ്യമേറിയ ഭാഗമാണ്, “എലമെന്റ്സ് ഓഫ് ചാവോസ്” എന്ന തലക്കെട്ടിൽ 12 ഹ്രസ്വവും തീവ്രവുമായ അധ്യായങ്ങളടങ്ങിയത്.
അവയിൽ ഓരോന്നും നമ്മുടെ നാശത്തിന്റെ പ്രവചനസ്വഭാവം ഉൾകൊള്ളൂന്നു.
മനുഷ്യർ മനുഷ്യരുടേതല്ലാത്ത സ്വഭാവങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന കാലം. പ്രകൃതി ആ മനുഷ്യ പ്രകൃതിയോട് പോലും കരുണ കാണിക്കുന്നുണ്ട് എന്നതാണ് വാസ്തവം. നമുക്ക് നമ്മെത്തന്നെ നഷ്ടപ്പെടുന്നയിടത്ത് നമ്മുടെ പ്രകൃതിയെ എങ്ങനെ കണ്ടേടുക്കാനാകും എന്നദ്ദേഹം ആശങ്കപ്പെടുന്നു.
മരണപ്പെടുന്ന സമുദ്രങ്ങൾ;
ശ്വസിക്കാൻ കഴിയാത്ത വായു;
താപനത്തിന്റെ ബാധകൾ –
മനുഷ്യരെ പരിഭ്രാന്തരാക്കാൻ ഇത് മതിയാകും എന്ന് പുസ്തകം പറയുന്നു. കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനം ഗ്രഹത്തെ മാത്രമല്ല, മനുഷ്യജീവിതത്തെയും എങ്ങനെ ബാധിക്കുമെന്ന് ഡേവിഡ് വാലസ്-വെൽസ് തന്റെ പുസ്തകത്തിൽ വിശദീകരിക്കുന്നു. താപനിലയിലെ അഞ്ച് ഡിഗ്രി വർദ്ധനവ് ഗ്രഹത്തിന്റെ ചില ഭാഗങ്ങളെ മനുഷ്യന് അപ്രാപ്യമാക്കും എന്നദ്ദേഹം കണ്ടെത്തുന്നു.
The more I learned about the science the deeper I got into it… the more scared I was,
അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ സമ്മതിക്കുന്നുണ്ട്
ഒരു പത്രപ്രവർത്തകന് എന്ന നിലയില് ഈ വസ്തുതകൾ പറയേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യം ഞാൻ മനസിലാക്കുന്നു. എന്നെപ്പോലെ തന്നെ മറ്റുള്ളവരിലും ഒരേ പ്രതികരണമുണ്ടാകുമെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.’’
വിരോധാഭാസമെന്നു പറയട്ടെ, ഏതാനും വർഷങ്ങളായി അദ്ദേഹം ഇതിനെക്കുറിച്ച് എഴുതുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ഒരു എഴുത്തുകാരനെന്ന നിലയിൽ അദ്ദേഹത്തെ പ്രസക്തനാക്കുന്നത് കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനത്തെപ്പറ്റയുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ടെത്തലുകളാണ്.
“പുരാണത്തിലും ദൈവശാസ്ത്രത്തിലും മാത്രം നാം കണ്ടിട്ടുള്ള വസ്തുതകള് ലോകത്തിന്റെയും ജീവിവർഗങ്ങളുടെയും വിധിനിര്ണ്ണയിക്കാനുള്ള കാരണങ്ങള് നമ്മുടെ കയ്യില്ത്തന്നെഉണ്ട് എന്ന പേടിപ്പെടുത്തുന്ന സത്യം കാലത്തിന്റെ രഹസ്യമാണെന്ന് അദേഹം പറയുന്നുണ്ട്.
മറ്റൊരു കാലാവസ്ഥാ നിരീക്ഷകയായ കാതറിൻ ഹെയ്ഹോ, (ടെക്സസ് ടെക് യൂണിവേഴ്സിറ്റി) വാലസ്-വെൽസിനെപ്പോലുള്ള എഴുത്തുകാർ തന്നെപ്പോലുള്ള ശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ സൃഷ്ടികൾ വിവർത്തനം ചെയ്യേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത തിരിച്ചറിയുന്നു എന്ന് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു.
“ഭാവിയെക്കുറിച്ചുള്ള apocalyptic കാഴ്ചപ്പാട് ഞങ്ങൾക്ക് നഷ്ടമായില്ല, ഞങ്ങൾക്ക് അത് വലിയ ശക്തിയോടെ ലഭിച്ചുവെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു,” എന്നാണവര് പറയുന്നത്.
ഡേവിഡിന്റെ പുസ്തകം ചര്ച്ച ചെയ്യുന്നത് പതിറ്റാണ്ടുകളായ ശാസ്ത്രീയ വിലയിരുത്തലുകളിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച വസ്തുതകളെ സ്വീകരിക്കുകയും പുന സന്ദർശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ്, എന്നാണ് ഈ വിശകലനങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പോയ വിമര്ശകര് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയത്.
ഗ്രിഗറി ഓറിന്റെ ‘’കുളം’’
എന്ന കവിതയിൽ ഇങ്ങനെ പറയുന്നുണ്ട്
കുളത്തിലെ കടലാമകളെ
കടിച്ചുകീറുന്ന സൺഫിഷ്….
തവളകൾ….!
നമ്മൾ നീന്തുമ്പോൾ
അവ നമുക്ക്
ഒരു ദോഷവും ചെയ്യില്ല.
പക്ഷേ
ഈ വസന്തത്തിന്റെ
തുടക്കത്തിൽ അവർ
ഒരു കൂടു പണിയുകയും ചെയ്തു.
ഞങ്ങളുടെ അയൽക്കാരൻ
ഗോസ്ലിംഗ്സ്,
അവർ ചുറ്റിക്കറങ്ങുമ്പോൾ,
താഴെ നിന്ന് പിടിക്കുന്നു
ഒരു സ്നാപ്പർ കൊണ്ട്
താഴേക്ക് വലിച്ചു.
ആദ്യ ആഴ്ച അദ്ദേഹം മൂന്ന് ആമകളെ പിടിച്ചു
ഇനിയും ധാരാളം ഉണ്ട്:
ചിലപ്പോൾ
കുപ്പികൾ കരയിലേക്ക്
വലിച്ചിഴച്ചു,
വയർ
ഒരു തുമ്പിക്കൈയിൽ
നിരവധി തവണ പൊതിഞ്ഞു
ഉരുക്ക് കൊളുത്ത് നനഞ്ഞു’’
കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനങ്ങളുടെ നിലകളെക്കുറിച്ചു പറയേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത ഹെയ്ഹോ എന്ന നിരീക്ഷകൻ തിരിച്ചറിയുന്നു. “ശാസ്ത്രജ്ഞരായ ഞങ്ങൾ ഭാവിയെക്കുറിച്ചുള്ള നല്ല കാഴ്ചപ്പാടുകളിൽ സൂക്ഷ്മ ചിന്ത പുലർത്തുന്നു. പ്രശ്നം കൂടുതൽ വിശദമായി നിർണ്ണയിക്കുക മാത്രമാണ് ഞങ്ങൾ ചെയ്യുന്നത്.”
ഭാവി എങ്ങനെയായിരിക്കുമെന്ന് കാണാൻ ശാസ്ത്രത്തെ സഹായിക്കാൻ സാഹിത്യത്തിന് കഴിയും എന്ന് തന്നെ ഹെയ്ഹോ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ട് കാരണം, ഇന്നത്തെതിനേക്കാൾ മികച്ചത് എന്ന് കണ്ടെത്തി നിങ്ങൾ മറ്റൊന്നിലേക്ക്, ഭാവിയിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ.
ആ ദിശയിലേക്ക് നീങ്ങുന്നതിൽ നിന്ന് ആളുകളെ തടയാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയില്ല. ഇതൊരു ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ കൂടിയാണ്. മനുഷ്യനും മനുഷ്യനും തമ്മിൽ… മനുഷ്യനും മണ്ണും തമ്മിൽ… നിലനിൽക്കുന്ന പരസ്പര്യങ്ങൾ തകർന്നു പോയാൽ…. പിന്നെ നിലനിൽക്കുന്നതെന്ത് എന്ന് നമ്മെ ചിന്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു മുന്നറിയിപ്പ്. പാരിസ്ഥിതിക അവബോധം കേവല പഠന മേഖലയല്ല എന്നും അത് ജീവന്റെ വേരുകളിലേക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെല്ലുന്ന ഓർമ്മയാണെന്നും നമ്മെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്ന ഈ പുസ്തകം കാലത്തിന്റെ അനിവാര്യതയാണ്.
** ** ** *
തോറോയുടെ കവിതകള് ഓര്മ്മപ്പെടുത്തുന്നതും, വാലെന്സിന്റെ ചിന്തകള് മുന്നറിയിപ്പ് നല്കുന്നതും ജീവിതത്തിന്റെ വിനാശകരമായ കുതിപ്പുകളെക്കുറിച്ചാണ് എന്നതാണ് ഇവരെ ഒരുമിച്ചു വായിയ്ക്കാന് വീണ്ടും വീണ്ടും എന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഘടകം.